Το έθνος - κράτος των Σιωνιστών οικοδομείται πάνω στην παλαιστινιακή εθνοκάθαρση.

Αυτό τον μήνα είναι η τεσσαρακοστή τέταρτη επέτειος από την Ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας και της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Με τον πόλεμο που εξαπέλυσε το Ισραήλ το 1967 στις γειτονικές αραβικές χώρες, κατάφερε να αποσπάσει την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και την ανατολική Ιερουσαλήμ από την Ιορδανία, την Λωρίδα της Γάζας και την Χερσόνησο του Σινά από την Αίγυπτο, και τα υψώματα του Γκολάν από τη Συρία. Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι ξαναπαίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς για δεύτερη φορά μετά το 1948, όταν με τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο καταλήφθηκε τότε το 40% των παλαιστινιακών εδαφών. Πάνω από τέσσερις δεκαετίες σκληρής στρατιωτικής κατοχής και εθνοκάθαρσης -κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, αμέτρητων ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και κάθε γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης- και το Ισραήλ έχει καταφέρει να επιβάλλει πλήρως τα σχέδιά του σε αυτές τις περιοχές.

Στο τείχος που το Ισραήλ κατασκευάζει στην Δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ από το 2002, σε αυτά τα τσιμέντα και τα συρματοπλέγματα αιμορραγεί ένα έθνος χωρισμένο στα δύο. Αυτά τα τείχη χωρίζουν τους Παλαιστίνιους αγρότες από τις καλλιέργειές τους, τους ασθενείς από τα νοσοκομεία, τους μαθητές και καθηγητές από τα σχολεία τους και, κυρίως, τους γονείς από τα παιδιά τους (21% των παλαιστινιακών οικογενειών στην περιοχή της Ιερουσαλήμ ζουν χωρισμένες στις δύο πλευρές του τοίχους). Παράλληλα ένα καθεστώς διώξεων και απαγορεύσεων καταπνίγει κάθε παλαιστινιακή προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης, ενώ κανένα από αυτά τα μέτρα δεν ισχύει για τους εβραίους έποικους των κατεχομένων εδαφών. Υπάρχουν, εν ολίγοις, δύο διαφορετικά νομικά και διοικητικά συστήματα, που εφαρμόζονται με την τακτική χρήση στρατιωτικής δύναμης, για δύο πληθυσμούς -εποίκων και ιθαγενών- που διαβιούν στο ίδιο κομμάτι γης: ακριβώς όπως καταγγέλλουν για τα χειρότερα καθεστώτα φυλετικών διακρίσεων. (Συνέχεια)

Όλο αυτό έχει επιτρέψει στο Ισραήλ να μετακομίσει σχεδόν μισό εκατομμύριο πολιτών του στα κατεχόμενα εδάφη, εις βάρος του παλαιστινιακού πληθυσμού, των οποίων η γη έχει κατασχεθεί, τα σπίτια έχουν κατεδαφιστεί και οι ελαιώνες ισοπεδώθηκαν και κάηκαν. Η κοινωνική, η οικονομική, η εκπαιδευτική, η οικογενειακή καθημερινότητα των Παλαιστινίων, όλη τους η ζωή έχει καταστραφεί, προκειμένου η γη τους, να διατεθεί προς χρήση ενός άλλου λαού. Και ενώ οι εβραϊκοί οικισμοί στην Δυτική Όχθη και την ανατολική Ιερουσαλήμ απολαμβάνουν ρυθμούς ανάπτυξης που υπερβαίνουν και αυτούς του ίδιου του Ισραήλ, οι παλαιστινιακές πόλεις και χωριά βιώνουν έναν αργό στραγγαλισμό.

Ενώ οι Εβραίοι έποικοι μπορούν να κινούνται με απόλυτη ελευθερία, ο συνδυασμός των φυσικών εμποδίων και το γραφειοκρατικό σύστημα που έχει επιβληθεί από τον ισραηλινό στρατό στον παλαιστινιακό πληθυσμό, όχι μόνο έχει διαχωρίσει σε μόνιμη βάση τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης από εκείνους της Γάζας και της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ, αλλά επίσης έχει κόψει την Δυτική Όχθη σε τρία χωριστά τμήματα και δέκα θύλακες. Η μισή Δυτική όχθη είναι απαγορευμένη για τους περισσότερους Παλαιστίνιους. Για να μετακινηθούν από το τμήμα που κατοικούν στα άλλα τμήματα πρέπει να πάρουν άδεια από τους Ισραηλινούς. Επιπλέον πάρα πολύ συχνά επιβάλλονται απαγορεύσεις κυκλοφορίας στα τμήματα αυτά και στους θύλακες (η πόλη Ναμπλούς τελεί υπό πολιορκία εδώ και πέντε χρόνια) ή σε όλη την επικράτεια ή ακόμα και ηλικιακά (π.χ. ανύπανδροι άνδρες κάτω των 45). Το περασμένο έτος, σχεδόν εκατό ήταν συνολικά οι ημέρες που οι Παλαιστίνιοι παρέμειναν κλεισμένοι υποχρεωτικά στα σπίτια τους. Οι ελάχιστοι τυχεροί που καταφέρνουν να εξασφαλίσουν άδεια μετακίνησης διοχετεύονται από το ένα τμήμα ή θύλακα στο άλλο μέσα από μια σειρά από σημεία ελέγχου του στρατού, όπου δέχονται σωματικούς ελέγχους, ανακρίσεις, παρενοχλήσεις, ύβρεις, πολύωρες αναμονές ή ακόμη και ακύρωση της άδειας. Υπό αυτές τις συνθήκες, καθίσταται αδύνατη η πρόσβαση σε εργασία, σχολεία, χωράφια, κέντρα υγείας κλπ. Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι τα δύο τρίτα του παλαιστινιακού πληθυσμού εξαναγκάζονται σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και για εκατοντάδες χιλιάδες εξαρτάται η καθημερινή τους επιβίωση από την επισιτιστική βοήθεια των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Η διεθνής κοινότητα όχι μόνο αρνήθηκε να επέμβει, αλλά επανειλημμένως έχει συμμετάσχει ενεργά στην καταστολή επιβάλλοντας -για πρώτη φορά στην ιστορία- κυρώσεις σε ανθρώπους που ζουν υπό στρατιωτική κατοχή! Ενώ η κατοχική - αποικιοκρατική δύναμη συνεχίζει να παραβιάζει τους κανόνες της διεθνούς κοινότητας με πλήρη ατιμωρησία. Για όλους αυτούς τους διωγμούς, το πανίσχυρο Ισραήλ και οι υποστηρικτές του, έχουν πάντα την ίδια απάντηση: "Λόγοι ασφαλείας". Η πραγματική αλήθεια όμως είναι ότι το Ισραήλ καταλαμβάνει παράνομα, με τη βία, μία γη που δεν του ανήκει και προσπαθεί να εξοντώσει με κάθε τρόπο το Παλαιστινιακό στοιχείο. Ακόμη και όταν ο Εχούντ Ολμέρτ αναγκάστηκε μετά από τις τεράστιες κινητοποιήσεις των Παλαιστινίων, να ανακοινώσει σχέδιο χαλάρωσης του ελέγχου μερικών μικρών κομματιών της Δυτικής Όχθης, επέμεινε σε εγγενές δικαίωμα της χώρας του στο έδαφος, ανεξάρτητα από τις αξιώσεις του διεθνούς δικαίου, και φυσικά, τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Μέχρι σήμερα οι Σιωνιστές, αργά και μεθοδικά τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης και εφαρμόζουν εθνοκάθαρση στις πολιορκημένες περιοχές. Πρόκειται για ένα φοβερό κράτος - τρομοκράτη από τα ελάχιστα στον κόσμο.